ELGOIBARKO
KRONIKA ZAHARRAK

Ongi etorria EUZKADI begiko ori, ongi etorria izan zaitezala, Pozik agurtzen zaitugu. Aspaldiko denporan egon naiz zertxo bait idazteko asmoan. Uretara sartu nai-eta-nai ez dabillen umetxuba legez. Nere lotza guztijak alde batera utzi-ta, gaur baña, emen natorkizu, nere ezer-eza erakustera. EUZKADI geure ama dan ezkero, esketsiko didat. Ausarkeri txikiña baita.

Onuzkero zurekin aiztuta bizi giñala, esango zenduan, baña antzik ere ez. Asko maite dan gauza bat, urrutirago eta maiteagol. Zenbat eta ixeka geyago egin zeuri, orduan nayago, maitago. Beñere poz andiaguakin artu ete zaitugu?

«Emen gera izparringi maite ori —esan biarko dizugu—ainbeste denporanlexa zuluan eskutatuta eduki zituen EUZKADI laztana». Naiko lanik egiten dute zure areyuak galtzeko eta oinazpiratzeko, zorionez baña badituzu laguntzaliak ere eta onelako laguntzale onak dituzun bitartian etzera galduko.

Gure laguntza oso txikia izango dezu, baña gaur beñere baño indartsuago eta gogotsuago arkitzen gera zeure alde lan egiteko, baita geure azkenengo odol tantoa eman biar bada ere. Korapillo txar guztietatik ezkatu zaitegu ama laztana. Geure etxeko atiak zabalik dituzu eta gaur bezelaxe besuak zabalik artuko zitugu bizi nai degu beti.

Euzkadi aberri ona, gora betiko.

Uarra.— «Garbiñe» ixen-ordia dezu, emakume liraña. Euzko-emakume batek ixen ederragorik ezin erabilli lezake. «Gure laguntza oso txikia dezu...» aberrijari esaten diozu, baña txikia ezeze andija ere baida. Emakumiak lan andija egin biar dute Euzkadi'ren aldez, bijotzik ederrenak eurak dituzte-ta. Bildur gabe bialdu olako idazlanak, pozik argitalduko dedaz-eta. Orduba zan emakumian idazkijak ikusteko. Agur maitekorra, euzko-emakumea.— L.