Ambeco e Aguati
Açò qu'ei lo conte d'Ambeco, qui, en lenga carabali e vòu díser cèrvi, e qui s'apèra venado a Cuba, e d'Aguati, qui vòu díser tortuga, e qui s'apèra jicotea a Cuba.
Un dia, lo venado e la jicotea, o si voletz, lo cèrvi e la tortuga, o enqüèra, Ambeco e Aguati, que s'encontrèn, e que volón har au mei córrer.
Tots que saben que lo cèrvi que cort hèra viste e que la tortuga que va hèra a plaser. Per'mor d'aquò, tots que pensavan qu'Ambeco anava ganhar la jòga adaise.
— Que't balhi tres dias d'avança ! — ce digó Ambeco.
Ne voi pas nada favor, que'm cau sonque quinze dias tà'm preparar — ce'u responó Aguati.
Lo venado que digó a la jicotea de's préner quinze dias entà's preparar e cadun que se n'anè tà casa en se balhar rendetz-ve lo dia de la jòga.
Mentre que lo venado, o si voletz, lo cèrvi, o enqüèra Ambeco e s'amusava a trufà's de jicotea dab los deu vilatge e las autas bèstias, la jicotea, o si voletz, la tortuga o Aguati, qu'aperè duas de las las soas amigas e que'us digó, lo dia de la jòga, de's hicar cadua dens vilatges qui anavan traucar pendent la corruda, entà saludar lo cèrvi quan arribèra en córrer.
Qu'arribè lo dia de la jòga. Las amigas de jicotea que's hiquèn cadua dens vilatges e Aguati que s'apressè d'Ambeco tà començar la jòga.
Que balhèn lo senhau de partir, e que's hiquèn a córrer. Chic de temps après, Ambeco e Aguati ne's vedón pas mei. Aguati, au lòc de córrer, que s'esconó dens un bruishon.
Ambeco que contunhava de córrer, en cantar :
Ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó.
Un còp arribat tau purmèr vilatge, Ambeco que's pensè, de tant qui avè d'avança, de s'estangar en çò deu barbèr entà's har rasar.
Ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó.
Mes, a mieitat rasat, que vedó dehòra suu camin ua jicotea, ua tortuga, qui cantava:
Aguatí langué, langué, langué,
aguatí langué, langué, langué,
aguatí langué, langué, langué.
Çò qui vòu díser, « la tortuga qu'ei dejà arribada, arribada, arribada. »
En véder e en escotar la jicotea, Ambeco que's pensè que la qui cantava èra Aguati ; que s'arroncè e que tornè partir en córrer shens qu'avosse acabat de's rasar. Qu'ei per'mor d'aquò que lo cèrvi qu'a barba sonque sus ua part deu mus.
Lo venado que contunhava de córrer, e com avè hidança en la soa rapiditat, que's pensè que si avè perdut la purmèra partida de la jòga, ne podè pas pèrder las qui demoravan, e que's tornè hicar a cantar :
Ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó.
Qu'arribè tau segond vilatge. Qu'avè hami, e com pensava d'estar en avança, qu'anè minjar, beròi content :
Ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó.
Que n'èra au començar deu repaish quan vedó ua jicotea, ua tortuga, qui cantava :
Aguatí langué, langué, langué,
aguatí langué, langué, langué,
aguatí langué, langué, langué.
Ambeco que's pensè qu'Aguati qu'èra dejà arribada e que's tornè hicar a córrer, esvarjat e shens aver minjat. Que corró, que corró, e qu'arribè tau vilatge d'on èra partit, convençut de qu'anava ganhar la jòga.
Ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó,
ambeco rimagüe quindan-dá, core nyaó.
Mes, Aguati qu'entenó lo cant d'Ambeco. Que sortí deu son esconeder e que's hiquè a córrer lo petit tròç de camin qui demorava, e qu'arribè abans Ambeco.
Aguatí langué, langué, langué,
aguatí langué, langué, langué,
aguatí langué, langué, langué.
Quan arribè Ambeco, tots los deu vilatge e las autas bèstias que's trufèn d'eth, per'mor qu'avè perdut la corruda dab Aguati. Lavetz, que partí per las montanhas e ne voló pas mei tornar tau vilatge. Qu'ei per'mor d'aquò que lo cèrvi que viu en montanha e ne vòu pas mei baishar tau vilatge.
Tèste : Koldo Izagirre
Trabucada : Institut Occitan (Pòle Lenga & Societat)
Votz : David Bordes
