A rana chigán
Fa muitas añadas, una rana chigán teneba amedrentiu a o gran país d'os abenaki.
A rana se bebeba toz os ríos, y os abenaki yeran quedando-se sin d'augua.
Os abenaki replegoron os suyos tipis y enzetoron una gran marcha ta buscar augua dolza.
Se'n fueron toz fueras d'o mainate. A el no le feba miedo a rana chigán. Y teneba un plan.
Empuñó a suya millor estral y pretó a tallar un caixigo granizo. Pero no lo talló de tot: aguardó a que s'azercase a rana chigán. Y cuan a rana chigán pasó baixo o caixigo, o mainate abenaki salió d'o suyo cado y dió o zaguer estralazo.
O gran caixigo cayó sobre a rana chigán que bebeba toz os ríos, y la mató.
D'os camals d'o caixigo surtioron ríos d'augua limpia y dolza.
Pero, tan y mientres, os abenaki eban plegau ta un río tan amplo que no se beyeba l'atra marguin. Tastoron l'augua y comproboron que yera salada.
Yeran cansos y asetegaus. No teneban fuerzas ta ir más leixos ta buscar augua potable.
Se dixoron lebar por as ondas, se fundioron en o mar. Y dimpués, d'o fundo, surtioron combertius en ballenas.
Por ixo as ballenas abentan churros d'augua: sonean con fuens d'augua dolza.
Encara no saben que o suyo chefe mató a la rana chigán.
Bel día, talmén, podrán nadar dica os ríos d'o gran caixigo.
Ixo ye o que esperaba o suyo mainate, que se bibe en Adanak, en Quebec. Si iz a besitar-le, bos dirá «kolipaio», que en luenga abenaki quiere dezir «biembeniu».
Testo: Koldo Izagirre
Traduccion: Dabi Lahiguera
Voz: Dabi Lahiguera
