• Arcuelh
• Contes

L'ors Jòanicot dens la tuta misteriosa

Joanicòt qu'èra solet dens lo castèth abandonat. Los sons amics, lo boscassèr e lo molièr quèran partits t'anar caçar.

Qu'èra solet, mes qu'avè la soa cana de hèr, qui pesava cent quintaus.

Alavetz, qu'arribè lo mendicant gualhard, lo qui avè castanhat lo boscassèr e lo molièr.

— Qu'èras tu ? — ce'u demandè Joanicòt

E lo mendicant, shens respóner, que'u voló trucar. Lavetz, Joanicòt que's gahè la cana de hèr e que'u fotó ua estrilhada.

Deu mendicant, que'n hasó quate tròç e que'us arroncè per la frinèsta.

Quan los amics tornèn, lo repaish qu'èra sus la taula.

Lo boscassèr e lo molièr ne digón pas arren.

— Espiatz per la frinèsta — ce'us digó Joanicòt.

E que vedón l'omiàs qui'us avè hèit mau copat en quate tròç.

— Seguim lo noste camin — ce'us digó Joanicòt — n'avem pas enqüèra encontrat la paur.

Que caminèn, que caminèn enqüèra, enfin qu'arribèn davant ua tuta.

— Vedem çò que i a dehens.

Joanicòt que hasó tot viste un tistèth en tòrcer quauques arbos, e dab quauquas lianas, que hasó la còrda de qui calè entà har devarar lo tistèth.

L'ors Joanicòt que s'assedó suu tistèth tostemps dab la soa cana de cent quintaus.

Lo boscassèr e lo molièr qu'arrapèn la còrda tà har devarar Joanicòt e la soa cana.

Quan arribè au hons deu horat, Joanicòt que vedó ua hemna.

Que soi la guardiana de las tretze pòrtas — ce'u digó la hemna.

Joanicòt que hasó càder las tretze pòrtas dab la cana.

E darrèr de la darrèra pòrta, que vedó duas gojatas de las beròjas.

— Que hètz aquiu ?

— Qu'èm las hilhas deu rei d'Ongria.

Qu'èran estadas raubadas e qu'èran dens la tuta despuish ueit ans.

Ua de las gojatas qu'avè ua pelòta d'aur, e cadua qu'avè sèt raubas.

Que talhuquèn sèt tròç deu teishut de las lors raubas e que'us auherín au Joanicòt.

Joanicòt que hiquè ua de las duas sòrs dens lo tistèth, e que tirè la còrda tà que los amics la hasossen pujar.

Quan vedón aquera beròja gojata, lo boscassèr e lo molièr que's pelegèn.

Mes Joanicòt que tornè tirar la còrda tà que hasossen pujar la segonda gojata. Lavetz, lo boscassèr e lo molièr que hasón las patz.

— Avetz d'autas sòrs au hons ? — ce demandèn a las gojatas

— Non, au hons, ne demora pas sonque l'ors Joanicòt.

Lavetz, los amics de Joanicòt que deishèn càder la còrda au hons deu horat e que partín en çò deu rei d'Ongria dab las duas gojatas.