• Inizio
• Cuentos

Chuanet l'onso debán d'o rei de Ongaria

Chuanet l'onso s'eba quedau en a espelunga, porque os amigos suyos eban chitau a cuerda y se'n yeran ius con as fillas d'o rei enta part d'as tierras d'Ongaria.

No i eba denguno que podese puyar a Chuanet en o roscadero.

Allora remeró que no yera solenco. Miró a muller que l'eba reculliu y le dizió:

—Si no me quitas d'aquí te sacaré as pulgas con esta gayata.

Y malas que beyó a gayata de zien quintals con o que eba escatumbau as treze puertas, a muller lo quitó d'a espelunga.

Pero os suyos amigos yeran debán d'o rei d'Ongaria.

—Nusatros quitemos a las tuyas fillas d'a cueba.

O rei los fazió prinzeps, y organizó una gran fiesta.

Cuan pretó a sonar a musica, plegó un esconoixiu, fuerte y peludo, con una gayata de zien quintals.

Clabó a gayata en metat d'a plaza y empezipió a chugar con a pilota que l'eba dau una d'as fillas d'o rei.

Y os guardias de palazio abisoron a o rei d'o que acayezeba en a plaza gran.

—¡Ye Chuanet l'onso! —dizioron as fillas d'o rei.

En sentir esto, os amigos de Chuanet, o picador y o molinero, s'espantoron.

—¿Cómo lo sabez? —preguntó su pai.

—Porque lo conoixemos.

O rei mandó seis soldaus a escar-lo.

—¡Acompaña-nos, o rei quiere beyer-te!

—Si quiere beyer-me, que bienga el t'aquí —respondió Chuanet.

—Si no quiers benir, te lebaremos aforzau.

Pero Chuanet les albirtió muito serioso.

—No m'obligarez a ir-ie aforzau.

Os seis soldaus s'acapizoron sobre él, pero Chuanet en mató zinco d'un gayatazo.

O seiseno eslampó.

—Machestat —dizió o soldau cuan plegó debán o rei— encara que imbiasez doze soldaus, sería imposible de trayer-lo.

—¡Pai, ye el, Chuanet l'onso!

En sentir esto, os amigos de Chuanet, o picador y o molinero, conoixoron o miedo.

O rei y a suyas fillas fuoron dica a plaza gran, an que Chuanet chugaba a la pilota.

As fillas l'abrazoron.

Dimpués Chuanet se quedó mirando-se a os bestius d'as dos chirmanas.

—A ixos bestius les manca un pedazo de tela.

Y amostró os pedazos que l'eban dau de presén as chirmanas en a espelunga.

Y Chuanet l'onso se quedó en o palazio con as fillas d'o rei.

O rei, beyendo que Chuanet yera o berdadero salbador d'as suyas fillas, desterró d'Ongaria a o picador y a o molinero, os amigos de Chuanet.

Pero Chuanet quereba conoixer o miedo, y a la fin de bellas añadas dixó a corte d'o rei d'Ongaria ta continar o suyo petenar por o mundo.