Pako Aristi
poesia
Susa, 2003
NI MUNDUAN NAGO, ETA PARTE HARTZEN DUT
Ni munduan nago, eta parte hartzen dut
bizitzaren erritu guztietan.
Lagun artera agertzen naiz bromatsu,
etxekoen kezkak jarraitzen ditut arretatsu,
maitasunaren enbatetan zutik egoten saiatzen naiz,
gorputza ere zaintzen dut eta lantzen,
lan merkatuan
ene balioaren plusbaliak babesten ditut...
baina munduan ez egotea ere
planteatu diot nire buruari.
Ez inor izan, gutxi jan, alkoholik ez hartu,
festei ihes egin, autoa itsasora bota,
oinez atera bide bazterretan barrena, idatzi gabe,
gutunik jaso gabe,
inor berririk ezagutzea desiratu gabe.
Gure nortasunaren eta ongizatearen
eraikuntza bezala planteatu diguten bizitzari
deseraikuntzaz erantzutea,
lortu dugun lekua hutsik uztea bat-batean,
gurekin harremana duen kate-sail osoan
ikara bat barreiatu arte, zalantza, ezinegona.
Desagertzeak eskatzen duen indarra pilatu arte
munduan nago, eta gogo handirik gabe
betetzen ditut bizitzaren erritu guztiak.