• Arcuelh
• Contes

Batoko Shertuko

Batoko Shertuko qu'èra un narte, un guerrièr chechena de l'antiquitat. Que defenè los praubes e qu'èra hòrt coratjós, qu'ei per'mor d'aquò que tots los chechenas l'aimavan.

Un dia, en anar tau mercat, que trobè un joen paisan qui non deishava pas de plorar.

Batoko Shertuko que'u demandè perqué plorava.

— Que plori per'mor la mair que vien de's morir — ce'u responó lo gojat.

— Qu'as de't consolar — ce'u digó Batoko Shertuko — mes que deves tanben consolar la mair.

Lo joen que deishè de plorar.

— Quin vau poder consolar la mair, puish qu'ei morta ?

— Tua ua de las toas bèstias — ce'u digó Batoko Shertuko.

— E atau, la mair que's consolarà ? — ce'u demandè lo joen, menshidèc.

E lo gran narte Batoko Shertuko de'u respóner açò :

— Tua ua bèstia au nom de la toa mair, atau, la mort que sortirà deu còs de la toa mair entà anar dens lo còs de la bèstia.

Mes lo paisan qu'èra menshidèc.

— Perqué e't deverí aver hidança?

— Si ne'm credes pas — ce'u digo Batoko Shertuko — lo ton amic mei bon, que va viéner dab jo, e entertant, tu, que sacrificaràs ua bèstia au nom de la toa mair.

Eth que t'amuisharà de qu'ei vertat.

Lo paisan que n'estó d'acòrd.

Batoko Shertuko e l'amic mei bon deu paisan que viatgèn amassa dinc a l'aute cap deu monde.

Lo paisan, entertant, que tuè un hasan e ua pora, que'us plumè, que'us copè e que'n balhè tròç a tots.

Batoko Shertuko e l'amic mei bon deu paisan qu'arribèn sus ua montanha de l'aute monde. Aquiu, que vivè la mair morta.

La mair morta que'us digó :

— Digatz au hilh que l'arremercii de tot còr per'mor deu hasan e de la pora.

E en endicar lo som de la montanha, que'us amuishè un hasan, ua pora e un tistèth de pans.

Batoko Shertuko e l'amic mei bon deu paisan orfanin que tornèn en aqueste monde, e Batoko Shertuko que'u digó :

— Qu'avem vist a la toa mair. Que ns'a dit que t'arremerciava de çò qui l'avès enviat.

Mes lo paisan qu'èra hòrt menshidèc.

— Qu'ei estranh !

— Estranh ? Perqué ? — ce cridè Batoko Shertuko.

— Per'mor n'èi pas tuat nada bèstia tà la mair — ce digó lo paisan en mentir.

Lavetz, l'amic mei bon que prenó la paraula :

— La toa mair qu'avè un hasan, ua pora e un tistèth plen de pans.

Aqueras paraulas qu'amuishèn de com cau au paisan que la soa mair avè arrecebut las soas auherendas.

Que s'i ditz que despuish aqueth ahar, en Chechenia que sòlen onorar los morts en har un repaish e qu'aquera tradicion que s'ei estenuda pertot capvath deu monde.

E aquò, qu'estó ua de las victòrias mei granas deu famós Batoko Shertuko, lo gran narte.