IBARZABAL AMENABAR, PEDRO
(AIRMN).
Anaia Francisco bezala, Pedro ere EAJko militantea eta ELAko afiliatuta zen, baina, alderdian zituen «erantzukizunak» batzokiko zerbitzari izatea besterik ez ziren. Gerora, Azpeititik 1936ko irailean ihes egin ostean, Bizkaian Intendencia Militar delakoaren batailoi batean erroldatuta geratu zen 1937ko abuztuan Laredon atxilotu zuten arte. Handik gutxira, eta 1939ko erdialdera arte, Medina del Rioseco-ko (Valladolid) kontzentrazio-esparru batean egon zen, eta 1940ko hasieran eraman zuten Burgoseko espetxe probintzialera.
Anaiak ez bezala, 1940ko urtarrilaren 22ko data zuen Pedroren erregu-gutunak ez zuen behin-behineko askatasuna eskatzen, Ondarretako espetxera eramateko besterik ez zuen eskatzen. Bitartean, Donostiako 7. epaitegi militarrak instrukzioarekin jarraitu zuen, baina 1940ko apirilaren 21ean behin-behineko askatasuna eman zioten. Kasu honetan ere Falangeko militante ziren azpeitiar ugarik abala eman zuten auzipetuaren alde, Guardia Zibilaren txostenek militante nazionalista gisa zituen aurrekariak nabarmendu zituzten arren. Alkatetzatik Roque Astigarragak emandako datuetako bat nabarmentzen da: «kontzentrazio esparruan egonda, aitari euskarazko gutuna idatzi zion Espainiarekiko kontzeptu eta esaldi iraingarriekin».
Azkenean, 1940ko maiatzaren 9an auzia artxibatu egin zuten eta «auzipetua behin betiko aske geratu zen»(*).
Hilak udaletxera ekarri eta egun batez edukitzen zituzten, ondoren lurperatzeko.
Etxeko familiako batek alde egin beharra zuela eta gure etxetik ama eraman zuten.
