ARREGUI VENTURA, GAUDENCIO
1940ko maiatzaren 24an, Azpeitiko Udal Epaitegiak errekerimendu-zedula bat igorri zion Gaudenciori, eta 20 eguneko epea eman zioten 30.000 pezeta-ko isuna ordain zezan. Gipuzkoako Inkautazioen Batzordeak 1938ko ekainaren 8an ezarritakoa zen isuna. Gaudenciok errekurtso bat jarri zuen, egoera ekonomiko txarrean zegoela eta isuna txikitu ziezaiotela eskatzeko, «berak emaztearekin batera zuen alaba adingabearen mantenurako».
1940ko irailaren 9an, Erantzukizun Politikoen Espainiako Auzitegiak 10.000 pezeta-ra murriztu zion isuna, baina kargu publiko guztietatik kendu zuten, 1938an Gipuzkoako Batzordeak eginiko txostena ontzat emanda. Txosten hartan, Ezker Errepublikanoko kide izateaz eta «zuen ogibidea baliatuz baserrietan ideologia haren propaganda egiteaz» akusatu zuten Gaudencio. Azkenik, 1943ko irailaren 21ean, urtebete lehenago, zehazki 1942ko irailaren 22an, eskatutako indultua ukatu zioten(*).
«Amatxok ohera joandakoan negar egiten du» esan zigun behin neba txikiak.
Egun batean aguazila etorri zitzaigun, esanaz Bilbon zeuden familiarrak itzultzen ez baziren gu Nafarroara joan beharko ginela.
Ezer gabe geratu ginen, dena kendu ziguten.
Puerto de Santa Mariako hezetasunak ondorioak utzi zizkion aitari, eta gazte hil zen, hirurogeita hiru urte zituela, pneumoniarekin.
